Liever gaan ze dus de zorginstelling in. Begrijpen wat er speelt. "Op één van de locaties van Laurens schuurde een en ander in het ochtendproces. Alle betrokkenen, patiënten en cliënten, schoonmakers, cateraars, verzorgers en management kwamen samen. Er werd een volledige dag voor vrijgespeeld. Het ontbijt kwam op tafel, maar dit keer als knelpunt. Al lange tijd kende men een aanpak die bij doorpraten niet het beste bleek voor bewoner en medewerker. Geeltjes plakken werd ‘waarom doen we het dan!’ En dat bracht beweging. Oplossingsrichtingen. Direct erna zetten we ons in om een nieuwe, betere werkelijkheid mogelijk te maken."

Timme: "Het is erg belangrijk om een beoogde oplossing grondig te onderzoeken. Daarom testen we en toetsen we. We houden een nulmeting, proberen het uit en schaven het bij. We testen ook op schaalbaarheid. Wanneer de innovatie succesvol blijkt, komt het in het portfolio. Op die manier kunnen alle partners van de ervaring leren.

De uitkomsten verschillen in omvang. Soms kan een instelling het zelfstandig en binnen het eigen budget doorvoeren, andere projecten vragen om een investering van een paar duizend euro. De grotere projecten kennen een langduriger aanpak en moet in co-creatie en cofinanciering worden ontwikkeld.

Het is vaak de locatiemamanager die bepaalt of een innovatie er komt en of/hoe deze geïmplementeerd wordt. "Deze is vertrouwd met de gewoonte om alleen ja te zeggen als er garanties zijn. De begrijpelijke vraag is steeds, wat bereiken we, wat is het risico, wat zijn de kosten? Dat kunnen we tot op zekere hoogte zeker in kaart brengen. Maar het nieuwe denken is wel, dat je als instelling ook open moet blijven staan voor tegenvallers. Dat je enorm moet samenwerken om het nieuwe te laten slagen." zegt Timme.