locatiehoofd Paul Roza

Het valt of staat met communicatie en organisatie

Over vier maanden verhuist locatie Antes naar de nieuwbouw op het Delta terrein in Poortugaal. Daar kun je straks zó de toekomst van de zorg binnenlopen.
De architectuur richtte in wat de organisatie als ‘learning community’ moet waarmaken; lerend zorg bieden aan de gebruikers van individuele studio’s, die op hun beurt uitkijken over de eeuwig stromende Maas.
'Alles valt of staat bij communicatie en organisatie.'

Eén afdeling met meerdere cliënten en gedeelde sanitaire voorziening? Hier is het verleden tijd. Elk huishouden kent eigen wensen, eigen zorgvragen, een aparte benadering. Aan de basis van het nieuwe pand huist het Albeda Zorgcollege. Daarop leunen straks drie etages realiteit. De docenten draaien mee. Zij schuiven aan bij groepsbijeenkomsten van zorgverleners. Als locatiehoofd Paul Roza het erover heeft, straalt het enthousiasme van hem af. En ook wat gezonde spanning. ‘Het wordt echt heel groot’.

Al doende leerde men

Na op het oude MFC-zuid gewerkt te hebben vond Paul werk op de toen nog nieuwe afdeling SGLVG in de Welhoek van Delta PC. Hier werd hij waarnemend unithoofd, teamcoördinator en uiteindelijk hoofd verblijf. ‘Een managementopleiding was toen niet per se nodig om leiding te gaan geven. Niet dat dat niet hoog op het lijstje stond, maar je leerde het al doende.’ Bovendien was de zorg een 24/7 bedrijf met veel werkdruk. ‘Ik was al blij als ik ’s avonds op tijd naar huis kon’. Hij hield het wel lang vol en houdt er nog steeds van. De wortels voor die betrokkenheid zijn ontstaan in het team van toen.

Niet alleen over visie praten

' Het was een team waar men nog steeds over terugpraat als ‘de goede oude tijd’. We kenden elkaar heel goed. We spraken elkaar aan. We deelden de drang om vooruitgang te boeken. Onze orthopedagoog was niet altijd de meest communicatieve man, maar in plaats negatief te worden, besloot het team hem eraan te herinneren dat hij zijn informatie moest blijven delen. En ook om niet alleen over visie te praten, we wilde over zijn handelen horen. Dat hielp. Iedereen had er wat aan. Wat goed aan hem was, was dat hij nooit beroerd was om op de afdeling mee te helpen. Om dus ook als behandelaar nog bij de afdeling betrokken te blijven.

Doorzetten

Hebben we het toch over visie, dan legt Paul uit dat hij altijd uit is op ‘herstel en het benutten van mogelijkheden bij de cliënten’. Toen hij in trainingshuizen werkte, stond hij voor zoveel mogelijk terugkeer naar een eigen woonplek. Niet alleen de overheid wilde dat er meer doorstroom kwam, op locatie zag Paul zelf de mogelijkheden met zijn team. Ze maakten samen veel mogelijk en kortten de totale verblijfsduur in. Dit vroeg wel om doorzetten. ‘Je trekt medewerkers die de woonconstructie fijn overzichtelijk vonden uit hun comfortzone en dat wordt soms niet gewaardeerd. Maar omdat de vraag om verandering er wel is moet je wel. Met een lange adem lukt het om verder te komen.’’

Presentie?

Op de kliniek Charlois van Antes in Rotterdam Zuid werken nu 9 stagiaires, 2 leerlingen en ongeveer 35 vaste medewerkers. Ze zijn hier goed bekend met een Leven Lang Leren, blijkt uit de vergevorderde vorm van inbedding. Drie groepen draaien al enkele jaren mee in de wording van een learning community. Eén familiegroep, één maatschappelijke participatiegroep en een presentiegroep. ‘We leren allemaal. Dus ook van het feit dat sommigen zeggen: “we zijn toch present?’’ We kijken opnieuw naar wat zo’n term betekent. Niet voor ons alleen, maar vooral voor de patiënt en de organisatorische inrichting. ‘Het doet me goed als ik medewerkers zelf over efficiency hoor praten. Dat niet van hogerhand oplossingen worden bedacht, maar dat men zelf zegt, “hee deze afdeling heeft 40 cliënten en 4 man personeel die van hot naar her lopen. Is dit eigenlijk slim?” En dan uitkomen op het maken van een simpele verdeling, waarbij één medewerker zich per dienst bezighoudt met de begeleiding van 10 cliënten. Dat leidt dus tot minder over de afdeling racen en meer aandacht voor de individuele client. Zo’n win win ontstaat als efficiency een onderdeel mág zijn. Als men niet denkt: ik begin er maar niet over. Wat ons verder helpt is de ART methode. Daarin is de vraag leidend waar ‘active recovery’ kan worden toegepast. Willen we voor iedereen halve aandacht hebben of voor een kleiner aantal helemaal?’

Pittig

' Voor sommige medewerkers duurt het wat langer om dit soort ontwikkelingen te omarmen. Zij komen met het terechte geluid dat meer personeel ook veel zou oplossen. En dat het nogal wat is om als gevolg van zo’n herindeling opnieuw aan de gang te moeten met zaken als medicatie delen. Door veranderingen en werkdruk is hun ‘harde schijf’ nogal eens vol. Studenten opleiden is dan weleens teveel van het goede. We hebben het over personeel dat vaak al langdurig in de zorg werkt en die zich gehecht hebben aan de cliënten. De teams hebben zich de laatste jaren wel verjongd , maar sommige wat oudere medewerkers vinden de stap naar de nieuwe locatie echt pittig. Voor hen is het de zoveelste verandering. Ik heb echter vertrouwen in ieders lerend vermogen. Het gaat ons echt lukken.'


Nieuwe kans

De 144 bedden zijn er 70 meer dan we gewend zijn. Dat is niet niks, maar zo’n nieuwe plek is voor iedereen een nieuwe kans. Het is belangrijk te beseffen dat dit soort vernieuwingen uiteindelijk ook veel gaan verlichten voor verpleegkundigen en verzorgenden. ' Het succes valt of staat met communicatie en organisate'. Hoe dan ook, Paul Roza is er klaar voor.

Paul Roza is opgeleid als technisch microbiologisch analist in Delft en heeft gewerkt op de afdeling milieutoxicologie bij TNO. Toen deze afdeling ophield te bestaan en het werk verdween, startte hij in 1995 zijn opleiding tot verpleegkundige. Bij het Delta Psychiatrisch Centrum haalde hij in 1999 zijn diploma. De link met hulpverlening was al gelegd tijdens de ervaring die hij opdeed als bedrijfsbrandweer. Na zijn opleiding bleef hij binnen het toenmalige Delta PC en later Antes. Niet alleen op zijn werk als locatiehoofd zet hij door (zie foto).